En daar zat ik dan. Klaar voor een inspiratiesessie voor zo'n 60 professionals. Spullen klaargezet; koffie er bij. Scherm klaar.
Hoe kom je nou tot prachtige resultaten? Zelf sturend, of als onderdeel van een team? Wat maakt nou toch dat dit in theorie zo simpel lijkt, maar in de praktijk best weerbarstig?
In anderhalf uur tijd nemen we een groep mee op een muzikale reis. Want er niet alleen een verhaal, tips en inzichten, maar ook liedjes om tijdens de muziek te reflecteren en verbindingen te maken met je eigen werkpraktijk en jou als persoon.
Samen met m'n medemuzikant begonnen we met 'Route 66': De weg onderweg naar succes is geen vierbaanssnelweg, nee het is een kronkelende route waarin gevallen en opgestaan wordt. Ik heb er stiekem een paar Nederlandstalige regels ingefrommeld die de verbinding met het thema nog sterker maken: 'altijd reflecteren, wat had ik kunnen leren, hoe is het me gelukt om het dit keer te versteren?'
Dan het eigen liedje 'maak er iets moois van' om de deelnemers uit te dagen een concreet beeld te maken van een paar successen met een half jaar als tijdshorizon. 'Laat jezelf zien, draag bij, toon je aan de wereld, voel je vrij'.
We hebben niet van nature de eigenschap om een scherp, inspirerend beeld van onze toekomst voor ogen te hebben, dus daar besteden we tijd aan.
Maar ja, dan de keerzijde. Het wordt even persoonlijker. Hoe zit het met angst en onzekerheid? Hoe speelt dat, al dan niet bewust, een rol bij het niet tot stand komen van mooie resultaten? Ons liedje 'niet vandaag' gaat daar over.
Het mooie van de liedjes is dat we de deelnemers op basis van deze liedjes met elkaar in gesprek laten gaan, en juist door de liedjes wordt het persoonlijker dan ze zelf gedacht hadden.
We hebben, afhankelijk van het thema van de specifieke doelgroep, altijd een paar liedjes achter de hand die over onderwerpen gaan als 'wel of geen verantwoordelijkheid nemen', 'initiatief tonen' of 'spinsels en hoe die je gek kunnen maken'. Voor die laatste hebben we bijvoorbeeld 'Take it easy' van the Eagles in huis: 'don't let the sound of your own wheels drive you crazy'. Op deze manier wordt de inspiratiesessie een ontmoeting met jezelf en je directe collega's.
Zo tegen het einde van de sessie komt 'Crossroads' van Calvin Russell langs, over de kracht en de verlamming van keuzes en hoe perfectie in de weg kan zitten.
We sluiten altijd af met 'Heroes' van David Bowie: het vraagt moed om je kwetsbaar op te stellen, te bouwen aan mooie resultaten, te leren, keuzes te maken. Iedereen zingt hierbij het aangepaste refrein mee: 'we can be heroes, for more than one day'.
Ik ben tijdens deze sessies rolmodel: sinds een beperkt aantal jaren maak ik muziek en zing ik, en het voelt elke keer nog kwetsbaar en ik leer er elke sessie weer van. Hoe kwetsbaar en spannend ook, leren is uiteindelijk een van de mooiste dingen die er is!
Heb je interesse in zo'n sessie voor een groep / groepen uit jouw organisatie? Laat het me weten: 06-53317467 of stuur een bericht!